มัช-, มัชชะ หมายถึง [มัดชะ-] น. นํ้าเมา, ของเมา. (ป. มชฺช).
น. การงดเว้นของมึนเมา. (ป. มชฺชวิรติ).
[มัดชาระ] น. แมว. (ป.; ส. มารฺชาร).
[มัดชะ-] น. ท่ามกลาง. (ป.; ส. มธฺย).
[มัดชันติกะ-] น. เวลาเที่ยงวัน, คู่กับ วิมัชฌันติก ว่า เวลาเที่ยงคืน. (ป.).
น. เวลาเที่ยงวัน. (ป.).
[มัดชิมะ-, มัดชิมมะ-, มัดชิม-] ว. ปานกลาง. (ป. มชฺฌิม).
น. ในสมัยพุทธกาลหมายถึง ดินแดนส่วนกลางของประเทศอินเดียอันเป็นที่อยู่ของพวกอริยกะ เป็นถิ่นที่อุดมสมบูรณ์เป็นที่ตั้งนครใหญ่ ๆ เป็นศูนย์กลางการปกครอง และเป็นที่ประชุมของนักปราชญ์ คณาจารย์ เจ้าลัทธิต่าง ๆ.